یه روزی
یه جایی
یه جوری
یه کسی
یه چیزی
............................
صبر داشته باش
صبر داشته باش
دو روز مانده به پایان جهان تازه فهمید که اصلا زندگی نکرده است ، تقویمش پر شده بود تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود.پریشان شد و آشفته و عصبانی نزد خدا رفت تا روزهای بیشتری از خدابگیرد . التماس و درخواست کرد اما خدا سکوت کرد . به پر و پای فرشته ها پیچید ، باز هم خدا سکوت کرد ، فریاد زد و جار و جنجال راه انداخت ولی باز هم خدا سکوت کرد . دلش گرفت و گریست و به سجده افتاد ، خدا سکوتش را شکست و گفت : بنده من ! یک روز دیگر هم رفت و تو تمام روز را با بد و بیراه گفتن و جار و جنجال از دست دادی تنها یک روز دیگر باقی است بیا و این یک روز را زندگی کن.
او با گریه گفت : اما با یک روز چه کار می توان کرد ؟
خداوند فرمود: آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند گویی که هزار سال زیسته است و آن که امروزش را در نمی یابد هزار سال هم به کارش نمی یاید.
مثل ابرای زمستون دلم از گریه پر
شیشه نازک دل منتظر تلنگر
با رنج بسیار، با یک بند انگشت پیشرفت در سال
در دل صخره ، نقبی می زنم . هزاران هزار سال
دندانهایم را فرسوده ام و ناخن هایم را شکسته ام
تا به سوی دگر رسم ، به نور ، به هوای آزاد و آزادی
واکنون که دستهایم خونریز است
و دندانهایم در لثه هایم می لرزند ، در گودالی چاک چاک
از تشنگی و غباراز کار دست می کشم و در کار خویش می نگرم :
من نیمه دوم زندگیم را
در شکستن سنگها ، نفوذ در دیوارها ، فرو شکستن درها
و کنار زدن موانعی گذرانده ام
که در نیمه اول زندگی به دست خویش میان خویش و نور نهاده ام.
«اوکتاویو پاز»
گاهی در خلوت تنهاییمون وقتی بارون غم پنجره سکوت خستگی مونو غمناک می کنه ..
وقتی طوفان بی پناهی داره از پا ، درمون میاره .
وقتی دلمون از فشار سختی ها به گریه پناه می بره شاید وسعت دریا بتونه کمی آروممون کنه...
باور کنید راه حل خیلی خوبه ...... امتحان کنید
تنهایی بخشی جداناشدنی از وجود انسان است ...هر یک از ما در کل عالم هستی منحصربه فرد و یکتا هستیم. اثرانگشت ، مشخصات ژنتیکی ، شکل و قیافه و تک تک احساسات و دیدگاه های ما نسبت به زندگی خاص ما هستند و این یکتایی و بی نظیر بودن باعث شده تا ما با تنهایی متولد شویم و در تنهایی یکتایی خود زندگی کنیم و بزرگ شویم و بعد در تنهایی هستی را ترک کنیم و راه انحصاری خود را به سمت یگانه خالق هستی طی کنیم .....بپذیر که تنهایی بخشی از وجود ماست و اتفاقاً باارزش ترین بخش نیز هست ، تک تک ما آدم ها از دید ناشناختی بزرگ ، آن خالق هستی ، بی نظیر و ممتاز هستیم و به همین دلیل فقط آغوش اوست که می تواند آرامش و اطمینان حضور را در وجود ما جاری سازد.....
تنهایی را بپذیر و به عنوان بی نظیرترین موجود عالم روی دل خود را به سمت ناشناختنی بگردان و خطاب به او بگو که تقدیر تنهایی خود را پذیرفته و در عین حال حضور او را در کنار خود لحظه ای فراموش نمی کنی ... خواهی دید که غم تنهایی ناگهان از وجودت رخت خواهد بست و تو به آرامش جاودانه خواهی رسید!
