دخترم جرالدین

  پدرت با تو حرف میزند!شاید شبی درخشش گرانبهاترین الماس این جهان تو را بفریبد آن شب است که این الماس  آن ریسمان نااستوار زیر پای تو خواهد بود و سقوط تو حتمی است ..روزی که چهره یک اشراف زاده بی بند و بار تو را فریب دهد آن بندبازی ناشی خواهی بود بندبازان ناشی همیشه سقوط می کنند..از این دل به زر و زیور مبند بزرگترین  الماس این جهان آفتاب است که خوشبختانه بر گردن همه ما می درخشد  اما اگر روزی دل به مردی آفتاب گونه بستی با او یکدل باش و به راستی او را دوست بدار ... دخترم هیچ کس و هیچ چیز را در این جهان نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن خود را به خاطر آن عریان کند... برهنگی بیماری عصر ماست به گمان من تو باید مال کسی باشی که روحش را بزای تو عریان کرده است

جرالدین دخترم ! با این پیام نامه ام را پایان می بخشم

انسان باش زیرا که گرسنه ماندن و در فقر مردن هزار بار قابل تحمل تر از پست و بی عاطفه بودن است