تنهایی بخشی جداناشدنی از وجود انسان است ...هر یک از ما در کل عالم هستی منحصربه فرد و یکتا هستیم. اثرانگشت ، مشخصات ژنتیکی ، شکل و قیافه و تک تک احساسات و دیدگاه های ما نسبت به زندگی خاص ما هستند و این یکتایی و بی نظیر بودن باعث شده تا ما با تنهایی متولد شویم و در تنهایی یکتایی خود زندگی کنیم و بزرگ شویم و بعد در تنهایی هستی را ترک کنیم و راه انحصاری خود را به سمت یگانه خالق هستی طی کنیم .....بپذیر که تنهایی بخشی از وجود ماست و اتفاقاً باارزش ترین بخش نیز هست ، تک تک ما آدم ها از دید ناشناختی بزرگ ، آن خالق هستی ، بی نظیر و ممتاز هستیم و به همین دلیل فقط آغوش اوست که می تواند آرامش و اطمینان حضور را در وجود ما جاری سازد.....
تنهایی را بپذیر و به عنوان بی نظیرترین موجود عالم روی دل خود را به سمت ناشناختنی بگردان و خطاب به او بگو که تقدیر تنهایی خود را پذیرفته و در عین حال حضور او را در کنار خود لحظه ای فراموش نمی کنی ... خواهی دید که غم تنهایی ناگهان از وجودت رخت خواهد بست و تو به آرامش جاودانه خواهی رسید!